Als je belegt ben je naar niks anders aan het kijken dan naar de cijfers. Hoe je dat doet is goed te volgen met onderstaand voorbeeld.
Een aardig voorbeeld van zo'n potentieel interessant bedrijf is het Amerikaanse 'Corrections Corporation of America' (Corrections Corp.; koerssymbool: CXW). Corrections Corp. bezit en beheert private gevangenissen in de Verenigde Staten.
Maar voor wie Corrections Corp. niet kent: het bedrijf is met een marktaandeel van ongeveer 45% de grootste speler op de Amerikaanse markt van private gevangenissen. De onderneming beheert 65 gevangenissen met een totale capaciteit van 88.000 bedden. Tezamen met Geo Group (GEO), dat een marktaandeel heeft van zo'n 30%, vormt men feitelijk een duopolie. Deze sterke marktconcentratie maakt de kans op het uitbreken van een prijzenoorlog relatief laag wat voor beide bedrijven uiteraard een positief gegeven is.
'Goede vooruitzichten'
In de Verenigde Staten geldt dat ongeveer 1% van alle volwassenen in de gevangenis zit. Enkel het simpele feit dat de Amerikaanse bevolking de komende decennia gestaag verder groeit, maakt dat verwacht mag worden dat ook de gevangenenpopulatie zal toenemen.
Bijzonder gunstig voor de private gevangenisbedrijven is nu dat de reguliere overheidsgevangenissen overvol zitten. Gevangenissen die onder toezicht van individuele Amerikaanse staten vallen, hebben met een gemiddelde capaciteitsbezetting van 108% hun limiet eigenlijk wel bereikt. Nog extremer is de situatie in Amerikaanse federale gevangenissen, die met een capaciteitsbezetting van 140% eigenlijk overvol zitten.
Voor de komende jaren wordt voorzien dat de toename van het aantal beschikbare bedden in Amerikaanse overheidsgevangenissen het groeiende aanbod van gevangenen opnieuw niet zal kunnen bijbenen. Vandaar de toename in outsourcing naar private gevangenisinstellingen. Bijkomend voordeel van dergelijke outsourcing is dat dit de Amerikaanse belastingbetaler een kostenvoordeel oplevert van ten minste 10 tot 15%.
Waardering
Bij het waarderen van het aandeel Corrections Corp dienen we met een drietal zaken rekening te houden. Allereerst met haar operationele winstgevendheid, ten tweede de netto cashpositie en ten derde de waarde van 'bezittingen anderszins'. We lopen ze hieronder stuk voor stuk even kort met u langs.
Ietwat conservatief schatten we de (EBITDA-)winst van Corrections Corp voor dit jaar op $ 3,70 per aandeel. Redelijk lijkt het om hier een waardering van 10 keer de winst op te plakken. Dit resulteert in een geschatte waarde van $ 37 per aandeel.
Aan cash beschikt Corrections Corp over $ 22 miljoen. Haar lange termijn schulden zijn echter substantieel groter en bedragen $ 1,19 miljard. De netto cashpositie bedraagt aldus $ 1,17 miljard negatief. Vanwege 110 miljoen uitstaande aandelen impliceert dit dat we straks $ 10,60 op de geschatte intrinsieke waarde in mindering moeten brengen.
Resteren nu nog de 'bezittingen anderszins'. Corrections Corp beschikt namelijk ook nog over ruim 14.000 niet-bezette gevangenisbedden. Gemiddeld geldt dat het bouwen van een nieuwe gevangenis resulteert in een kostenpost per bed van minimaal $ 55.000 tot $ 65.000. De waarde van deze niet-bezette bedden waarderen we gelijk aan de gemiddelde reproductiekosten, oftewel $ 60.000 per bed. De 14.000 niet-bezette bedden vermenigvuldigd met $ 60.000 vertegenwoordigd aldus een extra waarde van $ 840 miljoen. Per aandeel omgerekend is dat $ 7,60.
Per saldo dienen we bij de geschatte waarde van de operationele activiteiten ($ 37), de netto cashpositie (minus $ 10,60) en de waarde van de 'bezittingen anderszins' ($ 7,60) op te tellen. Dit leidt tot een schatting van de intrinsieke waarde van Corrections Corp. van $ 34 per aandeel.
De actuele beurskoers van Corrections Corp. bedraagt echter $ 25,30. Vergeleken met onze schatting van de intrinsieke waarde van Corrections Corp. is dus sprake van een stijgingspotentieel van circa 35%. Daarmee lijkt het als belegger niet eens zo'n slecht plan in deze gevangenis plaats te nemen...
bron: Hendrik Oude Nijhuis
Showing posts with label aandelen. Show all posts
Showing posts with label aandelen. Show all posts
Tuesday, November 2, 2010
Sunday, October 3, 2010
Prechter ziet Dow Jones crashen tot 2000
Ik luister altijd naar andersmans mening en neem dan zelf de beslissing. Ik weet ook dat de aandelenmarkt naar beneden gaat, omdat al de mensen die met pensioen gaan hun geld uit de aandelenmarkt gaan halen. Bob Prechter kijkt daar weer anders naar, maar het resultaat is hetzelfde
Doom & Gloom profeet Robert ‘Bob’ Prechter werd door Tech Ticker geïnterviewd, waar men hem polste naar het toekomstige verloop van de markten.
Hij adviseert z’n klanten om de huidige rally te verkopen want hij ziet de Dow Jones crashen tot mogelijk 2000 punten!
Via deze link kan je de film's bekijken:
http://www.slimbeleggen.net/2010/09/prechter-ziet-dow-jones-crashen-tot-2000/?utm_source=twitter&utm_medium=twitter-publisher-main&utm_campaign=twitter
Doom & Gloom profeet Robert ‘Bob’ Prechter werd door Tech Ticker geïnterviewd, waar men hem polste naar het toekomstige verloop van de markten.
Hij adviseert z’n klanten om de huidige rally te verkopen want hij ziet de Dow Jones crashen tot mogelijk 2000 punten!
Via deze link kan je de film's bekijken:
http://www.slimbeleggen.net/2010/09/prechter-ziet-dow-jones-crashen-tot-2000/?utm_source=twitter&utm_medium=twitter-publisher-main&utm_campaign=twitter
Wednesday, September 22, 2010
''Had ik maar ...''
Dit bericht laat zien waar je naar moet kijken als je een aandeel koopt. Kijk naar de waarde!
Wanneer wij met beleggers over 'bubbels' spreken wordt vaak direct gedacht aan de internetbubbel van eind jaren '90. Anderen denken aan de tulpenmanie ten tijde van de Gouden Eeuw, weer anderen hebben de recent geknapte bubbel op de Amerikaanse huizenmarkt in gedachten. Of misschien wel de huidige, overigens nog steeds door velen ontkende, huizenmarkt- en hypotheekschuldzeepbel in Nederland. Eén specifieke bubbel - die eveneens vrij recent plaatsvond - wordt echter vrijwel nooit genoemd...
De bubbel waar we hier op doelen betreft die van aandelen van 's werelds allersterkste bedrijven. Denkt u dan aan aandelen van bedrijven als Coca-Cola, Johnson & Johnson en Wal-Mart waar rond de eeuwwisseling 30, 40 of zelfs meer dan 50 keer de winst voor betaald werd. Momenteel gelden voor dit type bedrijven waarderingen van circa 12 keer de winst.
Waar bubbels gewoonlijk vroeg of laat knappen is het opmerkelijke dat dit bij deze specifieke bubbel eigenlijk nooit gebeurd is. Koersniveaus bleven lange tijd onveranderd en bevinden zich nu - ruim 10 jaar later - nog altijd op ongeveer hetzelfde niveau. Door het gestaag stijgen van de winsten zijn de bubbelwaarderingen echter zelf wel langzaam maar zeker gedaald. Deze specifieke bubbel is dus nooit geknapt, maar juist heel langzaam leeggelopen.
De oorzaak van dit soort bubbels wordt mede verklaard doordat beleggers met name kijken naar de prijs - en daarbij maakt het niet uit of het nu gaat om aandelen, onroerend goed of tulpenbollen - zonder zelf een oordeel te vellen over de werkelijke (intrinsieke) waarde die met een bepaalde transactie als het ware verworven wordt. Echter, de PRIJS die u voor een aandeel betaalt zegt niets over de WAARDE die u daarvoor ontvangt.
[TIP: Leest u bovenstaande zin nogmaals!]
Rond de eeuwwisseling ontving u weinig waarde voor de prijzen die toen voor aandelen betaald moest worden. Vandaag de dag lijkt dat precies omgekeerd te zijn. Juist om deze reden menen wij dat veel aandelen - die van kwaliteitsbedrijven in het bijzonder - gekocht tegen de huidige waarderingen in de komende jaren uiteindelijk prima beleggingen zullen blijken te zijn.
"Had ik maar..."
Eigenlijk precies vergelijkbaar met bovenstaande zijn er regelmatig beleggers die ons tijdens feestjes en partijen melden ervan te balen begin vorig jaar geen aandelen gekocht te hebben. Toen noteerde de AEX omstreeks 200 punten, nu vele tientallen procenten hoger. Ook deze beleggers maken de fout enkel naar de PRIJS (koersniveaus) te kijken en totaal niet naar de WAARDE.
Desalniettemin hebben we voor deze balende beleggers goed nieuws: de winsten van beursgenoteerde bedrijven (waarde) zijn sinds begin 2009 vrijwel even hard gestegen als hun beurskoersen (prijs). Met andere woorden: de waardering van aandelen is momenteel vrijwel gelijk aan die van het dieptepunt van de kredietcrisis. Beleggers die het begin 2009 niet aandurfden aandelen te kopen hebben daarmee nu de kans dat alsnog tegen dezelfde aantrekkelijke waarderingen nog te doen.
Redenen voor optimisme
Waar aandelen ondanks stijgende winsten de laatste maanden wat gedaald zijn, geldt eveneens dat vele analisten het inmiddels ook weer somber inzien. Zij vrezen het inzakken van de bedrijfswinsten. Gezien de lage waarderingsniveaus lijkt het erop dat veel beleggers hier reeds op geanticipeerd hebben. Deze visie lijkt daarmee reeds in de koersen verdisconteerd.
Maar wellicht hebben deze analisten het - weer eens - mis en is hun visie wat al te pessimistisch. Bedrijven hebben de afgelopen jaren immers forse kostenbesparingen doorgevoerd, afscheid genomen van overbodig personeel en schulden tegen lage tarieven geherfinancierd. Zelfs een beperkte stijging van de omzet kan dan al een flinke impuls voor de winst opleveren.
Daarnaast geldt dat de extreme risicopremie op aandelen (het verschil tussen de Earnings Yield en de 10-jaars staatsrente) het voor veel bedrijven interessant maakt extra vreemd vermogen aan te trekken. Om dit goedkoop verkregen geld vervolgens te gebruiken voor bijvoorbeeld de inkoop van eigen aandelen. Zelfs in een scenario waarbij de totale bedrijfswinst amper verandert, kan daarmee de winst per aandeel alsnog flink verder opgestuwd worden.
Ook over enkele jaren zullen we waarschijnlijk wel weer beleggers spreken met allerlei 'had ik maar...'-verhalen. Natuurlijk bestaat altijd de mogelijkheid dat aandelen nog flink wegzakken. Maar nu weet u in ieder geval wel dat de actuele waarderingsniveaus van aandelen momenteel vrijwel gelijk zijn aan die ten tijde van de dieptepunten van de kredietcrisis. Doe er uw voordeel mee!
bron: Hendrik Oude Nijhuis
Wanneer wij met beleggers over 'bubbels' spreken wordt vaak direct gedacht aan de internetbubbel van eind jaren '90. Anderen denken aan de tulpenmanie ten tijde van de Gouden Eeuw, weer anderen hebben de recent geknapte bubbel op de Amerikaanse huizenmarkt in gedachten. Of misschien wel de huidige, overigens nog steeds door velen ontkende, huizenmarkt- en hypotheekschuldzeepbel in Nederland. Eén specifieke bubbel - die eveneens vrij recent plaatsvond - wordt echter vrijwel nooit genoemd...
De bubbel waar we hier op doelen betreft die van aandelen van 's werelds allersterkste bedrijven. Denkt u dan aan aandelen van bedrijven als Coca-Cola, Johnson & Johnson en Wal-Mart waar rond de eeuwwisseling 30, 40 of zelfs meer dan 50 keer de winst voor betaald werd. Momenteel gelden voor dit type bedrijven waarderingen van circa 12 keer de winst.
Waar bubbels gewoonlijk vroeg of laat knappen is het opmerkelijke dat dit bij deze specifieke bubbel eigenlijk nooit gebeurd is. Koersniveaus bleven lange tijd onveranderd en bevinden zich nu - ruim 10 jaar later - nog altijd op ongeveer hetzelfde niveau. Door het gestaag stijgen van de winsten zijn de bubbelwaarderingen echter zelf wel langzaam maar zeker gedaald. Deze specifieke bubbel is dus nooit geknapt, maar juist heel langzaam leeggelopen.
De oorzaak van dit soort bubbels wordt mede verklaard doordat beleggers met name kijken naar de prijs - en daarbij maakt het niet uit of het nu gaat om aandelen, onroerend goed of tulpenbollen - zonder zelf een oordeel te vellen over de werkelijke (intrinsieke) waarde die met een bepaalde transactie als het ware verworven wordt. Echter, de PRIJS die u voor een aandeel betaalt zegt niets over de WAARDE die u daarvoor ontvangt.
[TIP: Leest u bovenstaande zin nogmaals!]
Rond de eeuwwisseling ontving u weinig waarde voor de prijzen die toen voor aandelen betaald moest worden. Vandaag de dag lijkt dat precies omgekeerd te zijn. Juist om deze reden menen wij dat veel aandelen - die van kwaliteitsbedrijven in het bijzonder - gekocht tegen de huidige waarderingen in de komende jaren uiteindelijk prima beleggingen zullen blijken te zijn.
"Had ik maar..."
Eigenlijk precies vergelijkbaar met bovenstaande zijn er regelmatig beleggers die ons tijdens feestjes en partijen melden ervan te balen begin vorig jaar geen aandelen gekocht te hebben. Toen noteerde de AEX omstreeks 200 punten, nu vele tientallen procenten hoger. Ook deze beleggers maken de fout enkel naar de PRIJS (koersniveaus) te kijken en totaal niet naar de WAARDE.
Desalniettemin hebben we voor deze balende beleggers goed nieuws: de winsten van beursgenoteerde bedrijven (waarde) zijn sinds begin 2009 vrijwel even hard gestegen als hun beurskoersen (prijs). Met andere woorden: de waardering van aandelen is momenteel vrijwel gelijk aan die van het dieptepunt van de kredietcrisis. Beleggers die het begin 2009 niet aandurfden aandelen te kopen hebben daarmee nu de kans dat alsnog tegen dezelfde aantrekkelijke waarderingen nog te doen.
Redenen voor optimisme
Waar aandelen ondanks stijgende winsten de laatste maanden wat gedaald zijn, geldt eveneens dat vele analisten het inmiddels ook weer somber inzien. Zij vrezen het inzakken van de bedrijfswinsten. Gezien de lage waarderingsniveaus lijkt het erop dat veel beleggers hier reeds op geanticipeerd hebben. Deze visie lijkt daarmee reeds in de koersen verdisconteerd.
Maar wellicht hebben deze analisten het - weer eens - mis en is hun visie wat al te pessimistisch. Bedrijven hebben de afgelopen jaren immers forse kostenbesparingen doorgevoerd, afscheid genomen van overbodig personeel en schulden tegen lage tarieven geherfinancierd. Zelfs een beperkte stijging van de omzet kan dan al een flinke impuls voor de winst opleveren.
Daarnaast geldt dat de extreme risicopremie op aandelen (het verschil tussen de Earnings Yield en de 10-jaars staatsrente) het voor veel bedrijven interessant maakt extra vreemd vermogen aan te trekken. Om dit goedkoop verkregen geld vervolgens te gebruiken voor bijvoorbeeld de inkoop van eigen aandelen. Zelfs in een scenario waarbij de totale bedrijfswinst amper verandert, kan daarmee de winst per aandeel alsnog flink verder opgestuwd worden.
Ook over enkele jaren zullen we waarschijnlijk wel weer beleggers spreken met allerlei 'had ik maar...'-verhalen. Natuurlijk bestaat altijd de mogelijkheid dat aandelen nog flink wegzakken. Maar nu weet u in ieder geval wel dat de actuele waarderingsniveaus van aandelen momenteel vrijwel gelijk zijn aan die ten tijde van de dieptepunten van de kredietcrisis. Doe er uw voordeel mee!
bron: Hendrik Oude Nijhuis
Sunday, September 12, 2010
Roubini: 40% kans op double dip in VS
Laat die correctie in de aandelenmarkt maar komen. Een bericht van de rtl-z. Ik ben er klaar voor om ze te kopen
Nouriel Roubini, oftewel dr. Doom, is somber over de vooruitzichten van de Amerikaanse economie. 'Er is nauwelijks sprake geweest van een herstel.' Voor de VS voorziet hij een lange periode van groei die onder het potentieel ligt. 'De aandelenmarkten kunnen een scherpe correctie laten zien.'
'Wind mee wordt wind tegen'
Roubini, die de kredicetcrisis juist voorspelde, doet zijn naam weer eens eer aan. De lagere groei die zich volgens hem in het tweede halfjaar zal voordoen komt wat eerder dan verwacht. De factoren die in de eerste jaarhelft nog een wind in de rug betekenden, doen zich nu voor als tegenwind, aldus Roubini.
'Ernstige groeivertraging'
Hij voorziet voor het tweede halfjaar uit van een groei van 1% of minder, oftewel 'een ernstige groeivertraging'. Het groeipotentieel van de Amerikaanse economie is volgens Roubini circa 3%.
'Risico-aversie groeit'
Roubini vreest een scherpe correctie van de aandelenmarkten. Bovendien is hij bang voor een groter worden van de creditspreads en de spreads voor interbancaire tarieven als de risico-aversie groeit.
Nouriel Roubini, oftewel dr. Doom, is somber over de vooruitzichten van de Amerikaanse economie. 'Er is nauwelijks sprake geweest van een herstel.' Voor de VS voorziet hij een lange periode van groei die onder het potentieel ligt. 'De aandelenmarkten kunnen een scherpe correctie laten zien.'
'Wind mee wordt wind tegen'
Roubini, die de kredicetcrisis juist voorspelde, doet zijn naam weer eens eer aan. De lagere groei die zich volgens hem in het tweede halfjaar zal voordoen komt wat eerder dan verwacht. De factoren die in de eerste jaarhelft nog een wind in de rug betekenden, doen zich nu voor als tegenwind, aldus Roubini.
'Ernstige groeivertraging'
Hij voorziet voor het tweede halfjaar uit van een groei van 1% of minder, oftewel 'een ernstige groeivertraging'. Het groeipotentieel van de Amerikaanse economie is volgens Roubini circa 3%.
'Risico-aversie groeit'
Roubini vreest een scherpe correctie van de aandelenmarkten. Bovendien is hij bang voor een groter worden van de creditspreads en de spreads voor interbancaire tarieven als de risico-aversie groeit.
Tuesday, August 24, 2010
Wat te doen bij deflatie?
Inflatie of deflatie? Voor -en tegenstanders voeren een felle discussie. Als u van mening bent dat er een periode van dalende prijzen oftewel deflatie aanbreekt, wat moet u dan als belegger doen om uw vermogen te beschermen of hierop in te spelen?
In een normale markteconomie is deflatie de dominante tendens. Technologische innovaties zorgen dat producten steeds goedkoper worden. In de computerbranche is dit heel normaal. Als u nu een pc koopt, weet u zeker dat deze computer over een jaar veel goedkoper zal zijn.
Mainstream economen kijken alleen echter naar één beweging en dat is inflatie of deflatie. Voor een beschrijving van de werkelijkheid zijn echter het geheel van tendensen als tegentendsen nodig. Zo zien we op dit moment dat grondstofprijzen fors stijgen terwijl sommige consumentenprijzen juist dalen, dus er is op hetzelfde moment zowel inflatie als deflatie waar te nemen.
De deflatiore krachten in de economie zijn de opkomst van het Verre Oosten (China, India) en het steeds groter wordende belang van internet. De goedkope arbeid van deze landen zorgt voor prijsdruk voor zowel goederen als diensten maar tegelijkertijd stimuleert de vraag van deze landen de grondstofprijzen.
Voor wat betreft internet staan we nog steeds aan het begin van een ontwikkeling die een enorme invloed zal hebben op de maatschappij. De eerste tekenen zijn al zichtbaar. Zo melde deze maand TNT dat het de postdivisie te koop zet. Het bedrijf heeft te lijden onder de opkomst van internet en e-mail. Een belangrijkere gevolg is onderbelicht: namelijk de deprecatie van kennis. In eerste aanleg betreft dit concrete feiten maar dit zal zich in de toekomst uitbreiden naar high-powered kennis.
De meest recente Amerikaanse cijfers wijzen in ieder geval op een afnemende inflatie. De mogelijkheid van dalende prijzen en een Japanse deflatiescenario is niet uit te sluiten. Veel economen wijzen een dergelijk scenario af. Volgens Gary Shilling is dat niet terecht en hij heeft een zeer goed artikel geschreven waarom hij vindt dat deflatie op komst is.
Wat voor effect heeft deflatie voor aandelen, obligaties, goud en andere beleggingen? Jane J. Kim en Eleanor Laise van de zakenkrant Wall Street Journal hebben een opsomming gemaakt.
Aandelen
Deflatie is over het algemeen slecht nieuws voor aandelen, omdat een periode van dalende prijzen en een zwakke vraag de neiging heeft de bedrijfswinsten te drukken en daarmee dus ook de aandelenkoersen.
Maar dat betekent niet dat beleggers aandelen geheel moeten mijden. Bedrijven met veel cash, een lage schuld, stabiele dividenden en producten die mensen zelfs in moeilijke economische tijden kopen doen het relatief goed.
En als de inflatie op langere termijn niet terugkeert, blijven deze bedrijven goed presteren omdat ze beschikken over prijszettingsmacht. Dat betekent dat ze de prijzen kunnen verhogen om de stijgende kosten te compenseren.
Veel aandelen in de consumentensector blijven bij deflatie goed liggen. Beleggers moeten op zoek gaan naar bedrijven die marktleider zijn.
Financiële waarden
Analisten waarschuwen echter voor financiële waarden. Kredietnemers proberen hun schuld af te bouwen en verstrekkers kunnen te maken krijgen met oninbare leningen. Schulden worden afgelost terwijl de vraag naar nieuwe leningen gering blijft en dit zet druk op de winstgevendheid van financiële ondernemingen.
Obligaties
In een deflatoire omgeving hebben staatsobligaties op langere termijn de neiging om goed te presteren. Beleggers zoeken een veilige haven en die wordt gevonden in de staatsleningen. Het rendement daalt en de prijs van staatsobligaties schiet omhoog wat resulteert in hogere totaal rendementen. Vandaar de recente rally.
De zogenaamde Inflation Linked Obligaties kunnen waarde verliezen in een periode van aanhoudende deflatie. Het opnemen van Inflation Linked Bonds in een portefeuille is een verzekering tegen het risico van (oplopende) inflatie.
Cash
Cash is koning in een deflatoire wereld. Hoewel beleggers vanwege de lage rente weinig op kunnen verdienen, stijgt kasgeld in waarde als prijzen dalen. Als u zorgen heeft over deflatie op korte termijn, bieden liquide middelen de beste flexibiliteit.
Vastgoed
Deflatie betekent over het algemeen dalende prijzen voor grondstoffen, vastgoed en andere harde activa. Maar zoals met aandelen, zouden beleggers er goed aan doen om vastgoed niet geheel af te schrijven.
In een periode van deflatie, beleggers moeten op hun hoede voor met name commercieel en residentieel vastgoed en de fondsen die hierin beleggen. Een gebrek aan inflatie ,de onmogelijkheid om de huren te verhogen en een lage bezettingsgraad zal de waarde van onroerend goed drukken.
Goud
Goud wordt gezien als een middel ter bescherming van inflatie. Het edelmetaal kan ook nuttig zijn bij deflatie. De overheid drukt als reactie op de deflatiezorgen extra geld bij die op hun beurt kunnen inflatievrees kunnen aanwakkeren en daarmee de goudprijs kunnen stimuleren .
Goud is een hedge tegen de financiële stress, en “de bron van stress doet er niet toe, deflatoire of inflatoire”, aldus Joe Foster, fondsmanager van Van Eck International Investors Gold Fund.
Schuld
Deflatie is over het algemeen niet aardig voor kredietnemers. De reële waarde van schulden zal toenemen. Dus als u nu schulden heeft, probeer deze af te bouwen. Zo kunt u bijvoorbeeld uw hypotheek aflossen en beleggen in lange termijn obligaties.
In een normale markteconomie is deflatie de dominante tendens. Technologische innovaties zorgen dat producten steeds goedkoper worden. In de computerbranche is dit heel normaal. Als u nu een pc koopt, weet u zeker dat deze computer over een jaar veel goedkoper zal zijn.
Mainstream economen kijken alleen echter naar één beweging en dat is inflatie of deflatie. Voor een beschrijving van de werkelijkheid zijn echter het geheel van tendensen als tegentendsen nodig. Zo zien we op dit moment dat grondstofprijzen fors stijgen terwijl sommige consumentenprijzen juist dalen, dus er is op hetzelfde moment zowel inflatie als deflatie waar te nemen.
De deflatiore krachten in de economie zijn de opkomst van het Verre Oosten (China, India) en het steeds groter wordende belang van internet. De goedkope arbeid van deze landen zorgt voor prijsdruk voor zowel goederen als diensten maar tegelijkertijd stimuleert de vraag van deze landen de grondstofprijzen.
Voor wat betreft internet staan we nog steeds aan het begin van een ontwikkeling die een enorme invloed zal hebben op de maatschappij. De eerste tekenen zijn al zichtbaar. Zo melde deze maand TNT dat het de postdivisie te koop zet. Het bedrijf heeft te lijden onder de opkomst van internet en e-mail. Een belangrijkere gevolg is onderbelicht: namelijk de deprecatie van kennis. In eerste aanleg betreft dit concrete feiten maar dit zal zich in de toekomst uitbreiden naar high-powered kennis.
De meest recente Amerikaanse cijfers wijzen in ieder geval op een afnemende inflatie. De mogelijkheid van dalende prijzen en een Japanse deflatiescenario is niet uit te sluiten. Veel economen wijzen een dergelijk scenario af. Volgens Gary Shilling is dat niet terecht en hij heeft een zeer goed artikel geschreven waarom hij vindt dat deflatie op komst is.
Wat voor effect heeft deflatie voor aandelen, obligaties, goud en andere beleggingen? Jane J. Kim en Eleanor Laise van de zakenkrant Wall Street Journal hebben een opsomming gemaakt.
Aandelen
Deflatie is over het algemeen slecht nieuws voor aandelen, omdat een periode van dalende prijzen en een zwakke vraag de neiging heeft de bedrijfswinsten te drukken en daarmee dus ook de aandelenkoersen.
Maar dat betekent niet dat beleggers aandelen geheel moeten mijden. Bedrijven met veel cash, een lage schuld, stabiele dividenden en producten die mensen zelfs in moeilijke economische tijden kopen doen het relatief goed.
En als de inflatie op langere termijn niet terugkeert, blijven deze bedrijven goed presteren omdat ze beschikken over prijszettingsmacht. Dat betekent dat ze de prijzen kunnen verhogen om de stijgende kosten te compenseren.
Veel aandelen in de consumentensector blijven bij deflatie goed liggen. Beleggers moeten op zoek gaan naar bedrijven die marktleider zijn.
Financiële waarden
Analisten waarschuwen echter voor financiële waarden. Kredietnemers proberen hun schuld af te bouwen en verstrekkers kunnen te maken krijgen met oninbare leningen. Schulden worden afgelost terwijl de vraag naar nieuwe leningen gering blijft en dit zet druk op de winstgevendheid van financiële ondernemingen.
Obligaties
In een deflatoire omgeving hebben staatsobligaties op langere termijn de neiging om goed te presteren. Beleggers zoeken een veilige haven en die wordt gevonden in de staatsleningen. Het rendement daalt en de prijs van staatsobligaties schiet omhoog wat resulteert in hogere totaal rendementen. Vandaar de recente rally.
De zogenaamde Inflation Linked Obligaties kunnen waarde verliezen in een periode van aanhoudende deflatie. Het opnemen van Inflation Linked Bonds in een portefeuille is een verzekering tegen het risico van (oplopende) inflatie.
Cash
Cash is koning in een deflatoire wereld. Hoewel beleggers vanwege de lage rente weinig op kunnen verdienen, stijgt kasgeld in waarde als prijzen dalen. Als u zorgen heeft over deflatie op korte termijn, bieden liquide middelen de beste flexibiliteit.
Vastgoed
Deflatie betekent over het algemeen dalende prijzen voor grondstoffen, vastgoed en andere harde activa. Maar zoals met aandelen, zouden beleggers er goed aan doen om vastgoed niet geheel af te schrijven.
In een periode van deflatie, beleggers moeten op hun hoede voor met name commercieel en residentieel vastgoed en de fondsen die hierin beleggen. Een gebrek aan inflatie ,de onmogelijkheid om de huren te verhogen en een lage bezettingsgraad zal de waarde van onroerend goed drukken.
Goud
Goud wordt gezien als een middel ter bescherming van inflatie. Het edelmetaal kan ook nuttig zijn bij deflatie. De overheid drukt als reactie op de deflatiezorgen extra geld bij die op hun beurt kunnen inflatievrees kunnen aanwakkeren en daarmee de goudprijs kunnen stimuleren .
Goud is een hedge tegen de financiële stress, en “de bron van stress doet er niet toe, deflatoire of inflatoire”, aldus Joe Foster, fondsmanager van Van Eck International Investors Gold Fund.
Schuld
Deflatie is over het algemeen niet aardig voor kredietnemers. De reële waarde van schulden zal toenemen. Dus als u nu schulden heeft, probeer deze af te bouwen. Zo kunt u bijvoorbeeld uw hypotheek aflossen en beleggen in lange termijn obligaties.
Wednesday, August 11, 2010
Is dit de opvolger van Warren Buffett?
Een goed stuk van Hendrik Oude Nijhuis
Al vele jaren wordt gespeculeerd over de opvolging van Warren Buffett. Vermoedelijk dat meerdere personen de taken van de bijna 80-jarige Buffett zullen overnemen. Zo zal Buffett's zoon Howard waarschijnlijk de rol van voorzitter krijgen, met als belangrijkste taak de "Berkshire-cultuur" intact te houden. Overigens zonder dat Buffett wil dat Howard zich met de beleggingen zelf gaat bemoeien.
Dan Buffett's opvolger aangaande de investeringsportefeuille van meer dan US $ 100 miljard. Waar Buffett zich hierover altijd wat op de vlakte heeft gehouden, is zijn 86-jarige zakenpartner Charlie Munger sinds kort wat duidelijker. In een recent interview met The Wall Street Journal stelt Munger dat het "een vanzelfsprekendheid" is dat de Chinees-Amerikaanse Li Lu tot de opvolgers van Buffett zal behoren. Maar wie is deze relatief onbekende Li Lu dan eigenlijk?
Bijzondere jeugd
Li Lu, in 1966 geboren in de Chinese stad Tangshan, kende een bijzondere jeugd. Zo werden zijn ouders ten tijde van de Culturele Revolutie in China in werkkampen te werk gesteld. Li Lu was toen 9 jaar oud en groeide in de daaropvolgende jaren op in pleeggezinnen. Zijn pleegouders en een groot aantal familieleden van Li Lu vonden een paar jaar later de dood toen Tangshan in 1976 door een verwoestende aardbeving getroffen werd.
Waarschijnlijk dat bovenstaande ook van invloed is geweest op de drang van Li Lu naar meer democratie in China. Hij was een van de studentenleiders bij de protesten in 1989 op het Plein van de Hemelse Vrede. Hier kwamen naar schatting een miljoen studenten en burgers op af om te protesteren tegen de Communistische Partij van China en zijn instellingen, en voor meer democratie. Dit protest werd zoals bekend bloedig neergeslagen waarbij minstens enkele honderden demonstranten de dood vonden.
In de periode na de protesten werd de studentenbeweging door de Chinese autoriteiten opgerold en werden de leiders hard aangepakt. Li Lu zag kans te vluchten en belande via Frankrijk in de Verenigde Staten.
Succesvol hedgefund
Na een toespraak van Li Lu - ondertussen een held van mensenrechtenactivisten geworden - aan de Columbia University werd hem aangeboden om aldaar een studie te volgen. Li Lu wist drie studies gelijktijdig te volbrengen. Na in 1993 een gastcollege van Warren Buffett te hebben bijgewoond wist Li Lu dat hij ook het investeringsvak in wilde. Buffett studeerde eerder eveneens aan de Columbia University.
Na zijn afstuderen werkte Li Lu gedurende een korte periode voor een grote Amerikaanse investeringsbank. Dit bleek een foute beslissing te zijn en Li Lu begint kort daarna met een eigen hedgefund, Himalaya Capital Management genoemd. Sinds de aanvang van dit fonds begin 1998 tot december 2009 behaalde het fonds een rendement van gemiddeld 29% per jaar. Dit terwijl de Amerikaanse S&P 500 op slechts 2,3% per jaar bleef steken.
Het was met name Buffett's zakenpartner Charlie Munger die Li Lu van startkapitaal voorzag. Aanvankelijk US $ 50 miljoen, later kwam daar nog eens US $ 38 miljoen bij. Munger bedong hierbij echter wel dat Li Lu zijn fonds niet open zou stellen voor externe investeerders. Hierdoor is er betrekkelijk weinig bekend over concrete beleggingen van dit fonds.
Over de beleggingsstrategie van Li Lu is echter wel het een en ander bekend. Deze is in grote lijnen overeenkomstig met de aanpak van Buffett: grote, geconcentreerde posities in een beperkt aantal aandelen. Li Lu beschouwt het kopen van aandelen als het kopen van een gedeeltelijk belang in een onderneming en eist bij iedere investering een fikse korting op zijn schatting van de intrinsieke waarde (door Buffett ook wel aangeduid als de 'margin of safety'). Hij ziet koersschommelingen vooral als kans om bij slecht beurssentiment aandelen goedkoop te kunnen kopen en later, bij een beter sentiment, weer voor hogere bedragen te kunnen verkopen. Geheel conform het Buffett-recept aldus.
Hoewel zoals gezegd over concrete investeringen niet veel bekend is, is wel bekend dat Li Lu ten tijde van de beursintroductie van het Chinese BYD direct een groot belang in dit bedrijf heeft genomen. BYD (hetgeen staat voor 'Build Your Dreams') is in korte tijd uitgegroeid tot één van 's werelds grootste producten van elektrische auto's en heeft vooral veel expertise op het vlak van de benodigde herlaadbare batterijen. Li Lu overtuigde Munger van het potentieel van dit bedrijf, waarna het Munger was die Warren Buffett overtuigde in dit bedrijf te investeren. De US $ 230 miljoen die zij in 2008 in BYD investeerden is inmiddels het achtvoudige waard.
Opvolger Buffett?
Met zijn relatief jonge leeftijd en internationale ervaring geldt Li Lu als een van de meer kansrijke kandidaten om Warren Buffett op termijn op te volgen. Wanneer we echter de spectaculair succesvolle belegging in BYD buiten beschouwing laten wordt het behaalde totaalrendement van Li Lu wel direct wat minder uitzonderlijk. Zelf sluiten we overigens ook de mogelijkheid niet uit dat niet één investeerder, maar juist een klein team van slimme investeerders op termijn de verantwoordelijkheid zal krijgen voor de investeringsportefeuille van Berkshire Hathaway. Net als Munger zien wij hiervoor in Li Lu een prima kandidaat.
Al vele jaren wordt gespeculeerd over de opvolging van Warren Buffett. Vermoedelijk dat meerdere personen de taken van de bijna 80-jarige Buffett zullen overnemen. Zo zal Buffett's zoon Howard waarschijnlijk de rol van voorzitter krijgen, met als belangrijkste taak de "Berkshire-cultuur" intact te houden. Overigens zonder dat Buffett wil dat Howard zich met de beleggingen zelf gaat bemoeien.
Dan Buffett's opvolger aangaande de investeringsportefeuille van meer dan US $ 100 miljard. Waar Buffett zich hierover altijd wat op de vlakte heeft gehouden, is zijn 86-jarige zakenpartner Charlie Munger sinds kort wat duidelijker. In een recent interview met The Wall Street Journal stelt Munger dat het "een vanzelfsprekendheid" is dat de Chinees-Amerikaanse Li Lu tot de opvolgers van Buffett zal behoren. Maar wie is deze relatief onbekende Li Lu dan eigenlijk?
Bijzondere jeugd
Li Lu, in 1966 geboren in de Chinese stad Tangshan, kende een bijzondere jeugd. Zo werden zijn ouders ten tijde van de Culturele Revolutie in China in werkkampen te werk gesteld. Li Lu was toen 9 jaar oud en groeide in de daaropvolgende jaren op in pleeggezinnen. Zijn pleegouders en een groot aantal familieleden van Li Lu vonden een paar jaar later de dood toen Tangshan in 1976 door een verwoestende aardbeving getroffen werd.
Waarschijnlijk dat bovenstaande ook van invloed is geweest op de drang van Li Lu naar meer democratie in China. Hij was een van de studentenleiders bij de protesten in 1989 op het Plein van de Hemelse Vrede. Hier kwamen naar schatting een miljoen studenten en burgers op af om te protesteren tegen de Communistische Partij van China en zijn instellingen, en voor meer democratie. Dit protest werd zoals bekend bloedig neergeslagen waarbij minstens enkele honderden demonstranten de dood vonden.
In de periode na de protesten werd de studentenbeweging door de Chinese autoriteiten opgerold en werden de leiders hard aangepakt. Li Lu zag kans te vluchten en belande via Frankrijk in de Verenigde Staten.
Succesvol hedgefund
Na een toespraak van Li Lu - ondertussen een held van mensenrechtenactivisten geworden - aan de Columbia University werd hem aangeboden om aldaar een studie te volgen. Li Lu wist drie studies gelijktijdig te volbrengen. Na in 1993 een gastcollege van Warren Buffett te hebben bijgewoond wist Li Lu dat hij ook het investeringsvak in wilde. Buffett studeerde eerder eveneens aan de Columbia University.
Na zijn afstuderen werkte Li Lu gedurende een korte periode voor een grote Amerikaanse investeringsbank. Dit bleek een foute beslissing te zijn en Li Lu begint kort daarna met een eigen hedgefund, Himalaya Capital Management genoemd. Sinds de aanvang van dit fonds begin 1998 tot december 2009 behaalde het fonds een rendement van gemiddeld 29% per jaar. Dit terwijl de Amerikaanse S&P 500 op slechts 2,3% per jaar bleef steken.
Het was met name Buffett's zakenpartner Charlie Munger die Li Lu van startkapitaal voorzag. Aanvankelijk US $ 50 miljoen, later kwam daar nog eens US $ 38 miljoen bij. Munger bedong hierbij echter wel dat Li Lu zijn fonds niet open zou stellen voor externe investeerders. Hierdoor is er betrekkelijk weinig bekend over concrete beleggingen van dit fonds.
Over de beleggingsstrategie van Li Lu is echter wel het een en ander bekend. Deze is in grote lijnen overeenkomstig met de aanpak van Buffett: grote, geconcentreerde posities in een beperkt aantal aandelen. Li Lu beschouwt het kopen van aandelen als het kopen van een gedeeltelijk belang in een onderneming en eist bij iedere investering een fikse korting op zijn schatting van de intrinsieke waarde (door Buffett ook wel aangeduid als de 'margin of safety'). Hij ziet koersschommelingen vooral als kans om bij slecht beurssentiment aandelen goedkoop te kunnen kopen en later, bij een beter sentiment, weer voor hogere bedragen te kunnen verkopen. Geheel conform het Buffett-recept aldus.
Hoewel zoals gezegd over concrete investeringen niet veel bekend is, is wel bekend dat Li Lu ten tijde van de beursintroductie van het Chinese BYD direct een groot belang in dit bedrijf heeft genomen. BYD (hetgeen staat voor 'Build Your Dreams') is in korte tijd uitgegroeid tot één van 's werelds grootste producten van elektrische auto's en heeft vooral veel expertise op het vlak van de benodigde herlaadbare batterijen. Li Lu overtuigde Munger van het potentieel van dit bedrijf, waarna het Munger was die Warren Buffett overtuigde in dit bedrijf te investeren. De US $ 230 miljoen die zij in 2008 in BYD investeerden is inmiddels het achtvoudige waard.
Opvolger Buffett?
Met zijn relatief jonge leeftijd en internationale ervaring geldt Li Lu als een van de meer kansrijke kandidaten om Warren Buffett op termijn op te volgen. Wanneer we echter de spectaculair succesvolle belegging in BYD buiten beschouwing laten wordt het behaalde totaalrendement van Li Lu wel direct wat minder uitzonderlijk. Zelf sluiten we overigens ook de mogelijkheid niet uit dat niet één investeerder, maar juist een klein team van slimme investeerders op termijn de verantwoordelijkheid zal krijgen voor de investeringsportefeuille van Berkshire Hathaway. Net als Munger zien wij hiervoor in Li Lu een prima kandidaat.
Sunday, July 25, 2010
Bill Miller: "Een unieke kans doet zich voor"
Een goed stuk van Hendrik Oude Nijhuis
Bill Miller, zelf een bewonderaar van Warren Buffett, is zoals u misschien weet fondsbeheerder bij Legg Mason Capital Management. Hij beheert daar een vermogen van vele tientallen miljarden. Maar bovenal is Bill Miller bekend om een opmerkelijke prestatie: tussen 1991 en 2005 wist hij ieder jaar de beurs te kloppen. Vandaar ook dat er nog altijd een grote schare beleggers is die het reilen en zeilen van Bill Miller tracht te volgen.
En volgens Bill Miller zijn aandelen momenteel goedkoop. Zeker relatief gezien. Aangaande grote Amerikaanse multinationals spreekt hij zelfs over een "once in a lifetime opportunity". Zijn recente schrijven vindt u hier zelf terug:
http://tinyurl.com/Bill-Miller-juli-2010
Redenatie
De actuele afkeer van aandelen is in de ogen van Bill Miller goed verklaarbaar: "Aandelen leverden de afgelopen tien jaar een negatief rendement op, terwijl 'risicoloze' obligaties juist sterk in waarde zijn gestegen. En nu obligaties ook nog eens het beste halfjaar in een decennium achter de rug hebben is dit voor velen het bewijs dat aandelen op termijn simpelweg de moeite niet waard zijn."
Niet enkel dit jaar leverden obligaties (vooralsnog) een beter rendement dan aandelen op, ook over de afgelopen periodes van 1, 3, 5, 10, 15 en 20 jaar presteerden obligaties beter dan aandelen. En zelfs over de afgelopen 25 jaar leverenden aandelen maar amper een iets beter rendement op dan de vaak risicoloos geachte obligaties.
De goede rendementen van obligaties worden volledig verklaard door de alsmaar dalende rente sinds begin jaren tachtig. Rente en obligaties zijn communicerende vaten: daalt de rente dan stijgen obligaties. En vice versa. Nu is de rente al sinds de jaren '80, toen we een periode van hoge inflatie kenden, gestaag aan het dalen. Dit verklaart dan ook het alsmaar stijgen van de koersen van obligaties, in het bijzonder van staatsobligaties van door beleggers 'veilig' geachte landen.
Vandaar ook dat vandaag de dag vele Westerse overheden goedkoper dan ooit tevoren geld kunnen lenen. Omdat de rente momenteel in de buurt van het absolute nulpunt bevindt is een verdere daling vrijwel uitgesloten (tenzij u rekent op een lange periode van deflatie; dan kan de rente wellicht nog net wat zakken). Het opwaartse koerspotentieel voor obligaties is daarmee in de ogen van Bill Miller uiterst beperkt. Wij zijn eenzelfde mening toegedaan.
Aandelen
Omgekeerd aan wat bij obligaties het geval is geldt dat bij aandelen de waarderingen juist verder weggezakt zijn. Met name grote multinationals hebben hun winsten het afgelopen decennium gestaag weten op te voeren. Hun koersniveaus bleven echter op z'n best stabiel, en daalden in veel gevallen zelfs. Daardoor daalden de waarderingen fors. Bill Miller stelt dat aandelen vergeleken met obligaties nu inmiddels de meest aantrekkelijke waarderingen kennen sinds 1951. Hij vervolgt: "Toen was ik net één jaar oud en had ik te weinig verstand en kapitaal om daarvan te profiteren - dit maal laat ik echter deze kans niet opnieuw aan mijn neus voorbij gaan."
Net als Bill Miller rekenen wij erop dat aandelen - op de huidige waarderingen gekocht en met een beleggingshorizon van minimaal een jaar of vijf - uiteindelijk aantrekkelijke rendementen zullen opleveren. Een visie die in grote lijnen strookt met de verwachtingen van zakenbank Goldman Sachs waarover wij u eerder al eens hebben bericht. En met de visie van Warren Buffett.
Bill Miller, zelf een bewonderaar van Warren Buffett, is zoals u misschien weet fondsbeheerder bij Legg Mason Capital Management. Hij beheert daar een vermogen van vele tientallen miljarden. Maar bovenal is Bill Miller bekend om een opmerkelijke prestatie: tussen 1991 en 2005 wist hij ieder jaar de beurs te kloppen. Vandaar ook dat er nog altijd een grote schare beleggers is die het reilen en zeilen van Bill Miller tracht te volgen.
En volgens Bill Miller zijn aandelen momenteel goedkoop. Zeker relatief gezien. Aangaande grote Amerikaanse multinationals spreekt hij zelfs over een "once in a lifetime opportunity". Zijn recente schrijven vindt u hier zelf terug:
http://tinyurl.com/Bill-Miller-juli-2010
Redenatie
De actuele afkeer van aandelen is in de ogen van Bill Miller goed verklaarbaar: "Aandelen leverden de afgelopen tien jaar een negatief rendement op, terwijl 'risicoloze' obligaties juist sterk in waarde zijn gestegen. En nu obligaties ook nog eens het beste halfjaar in een decennium achter de rug hebben is dit voor velen het bewijs dat aandelen op termijn simpelweg de moeite niet waard zijn."
Niet enkel dit jaar leverden obligaties (vooralsnog) een beter rendement dan aandelen op, ook over de afgelopen periodes van 1, 3, 5, 10, 15 en 20 jaar presteerden obligaties beter dan aandelen. En zelfs over de afgelopen 25 jaar leverenden aandelen maar amper een iets beter rendement op dan de vaak risicoloos geachte obligaties.
De goede rendementen van obligaties worden volledig verklaard door de alsmaar dalende rente sinds begin jaren tachtig. Rente en obligaties zijn communicerende vaten: daalt de rente dan stijgen obligaties. En vice versa. Nu is de rente al sinds de jaren '80, toen we een periode van hoge inflatie kenden, gestaag aan het dalen. Dit verklaart dan ook het alsmaar stijgen van de koersen van obligaties, in het bijzonder van staatsobligaties van door beleggers 'veilig' geachte landen.
Vandaar ook dat vandaag de dag vele Westerse overheden goedkoper dan ooit tevoren geld kunnen lenen. Omdat de rente momenteel in de buurt van het absolute nulpunt bevindt is een verdere daling vrijwel uitgesloten (tenzij u rekent op een lange periode van deflatie; dan kan de rente wellicht nog net wat zakken). Het opwaartse koerspotentieel voor obligaties is daarmee in de ogen van Bill Miller uiterst beperkt. Wij zijn eenzelfde mening toegedaan.
Aandelen
Omgekeerd aan wat bij obligaties het geval is geldt dat bij aandelen de waarderingen juist verder weggezakt zijn. Met name grote multinationals hebben hun winsten het afgelopen decennium gestaag weten op te voeren. Hun koersniveaus bleven echter op z'n best stabiel, en daalden in veel gevallen zelfs. Daardoor daalden de waarderingen fors. Bill Miller stelt dat aandelen vergeleken met obligaties nu inmiddels de meest aantrekkelijke waarderingen kennen sinds 1951. Hij vervolgt: "Toen was ik net één jaar oud en had ik te weinig verstand en kapitaal om daarvan te profiteren - dit maal laat ik echter deze kans niet opnieuw aan mijn neus voorbij gaan."
Net als Bill Miller rekenen wij erop dat aandelen - op de huidige waarderingen gekocht en met een beleggingshorizon van minimaal een jaar of vijf - uiteindelijk aantrekkelijke rendementen zullen opleveren. Een visie die in grote lijnen strookt met de verwachtingen van zakenbank Goldman Sachs waarover wij u eerder al eens hebben bericht. En met de visie van Warren Buffett.
Friday, July 16, 2010
Aandeel BP schiet omhoog
Het aandeel BP schoot op de beurs in Londen met 4 procent omhoog. Belegggers reageerden opgelucht nu voor het eerst sinds april geen olie meer de Golf van Mexico instroomt.
6 Redenen om optimistisch te zijn
Een mooi stukje van Hendrik Oude Nijhuis met 6 Redenen om optimistisch te zijn.
Ondanks de algehele somberheid van dit moment en het feit dat de meeste aandelenbeurzen dit jaar nog in de rode cijfers noteren, zien wij de komende jaren zelf redelijk optimistisch tegemoet. Hieronder zes redenen waarom enig optimisme wellicht niet geheel misplaatst is...
REDEN 1: Aandelen stijgen op termijn
Misschien wat flauw, maar op termijn neemt de waarde van een goed gespreide aandelenportefeuille simpelweg toe. Gemiddeld een procent of 7 per jaar. Op langere termijn zijn aandelen dan ook de best denkbare beleggingscategorie.
Toegegeven, op korte termijn kunnen aandelen flink in koers fluctueren. En dalen ze soms ook fors. Maar wie speculeert op koersdalingen heeft in ieder geval op termijn de kansen tegen zich.
REDEN 2: Waarderingen zijn aantrekkelijk
Sterk oplopende winsten bij bedrijven enerzijds en wat lagere koersniveaus anderzijds zorgen ervoor dat de waarderingniveaus van aandelen fors zijn gedaald. Inmiddels liggen de koers/winst-verhoudingen bij heel wat kwaliteitsbedrijven op niveaus die we sinds de jaren '70 niet meer hebben gezien.
Enkele voorbeelden? Voor Exxon Mobil geldt een waardering van 8,5 keer de winst voor komend jaar. En voor Microsoft en Wal-Mart gelden waarderingen van respectievelijk 10,5 en 11,1 keer de winst. De waarderingen van kwaliteitsbedrijven als deze zullen niet altijd maar blijven dalen.
REDEN 3: Herstel wereldeconomie zet zich door
Het herstel van de wereldeconomie zet zich gewoon door. Afgelopen week nog maakte het IMF bekend haar groeiramingen voor de wereldeconomie op te hogen van 4,2 naar 4,6%. En voor volgend jaar wordt met 4,3% opnieuw een mooie groei verwacht.
Voor de Verenigde Staten wordt nu uitgegaan van 3,3% (was 3,1%) groei, voor China wordt gerekend op 10,5% (was 10%) en voor India wordt voor dit jaar uitgegaan van een groei van 9,4% (was 8,6%). De ongewijzigde verwachting van 1% economische groei voor Europa steekt hier overigens wat mager bij af.
REDEN 4: Alternatieven relatief duur
Voor 's werelds belangrijkste beursindex, de Amerikaanse S&P 500, geldt dat de Earnings Yield nu zo'n 8% bedraagt. De Earnings Yield kunt u voor het gemak vergelijken met het omgekeerde van de koers/winst-verhouding.
Ter vergelijking: op Amerikaanse staatsobligaties met een looptijd van 10 jaar ontvangen beleggers momenteel een rendement van 3%. Het verschil tussen beide van 5% is uitzonderlijk groot en geeft aan hoe risico-avers beleggers momenteel zijn.
Maar wanneer andere beleggers aandelen massaal links laten liggen is dat vaak, op termijn bezien, een aantrekkelijk moment om zelf wel aandelen aan te schaffen. Wanneer in het verleden de risicopremie op aandelen 5% bedroeg, kwam het rendement in de volgende 12 maanden gemiddeld uit op 26,7%. Rendementen uit het verleden bieden uiteraard geen garantie, maar toch...
REDEN 5: Bergen met cash...
Op het risico af wat in herhaling te vervallen vergeleken met wat we al eerder gesteld hebben geldt dat zowel bedrijven als beleggers momenteel over enorme cashposities beschikken.
Mogelijkheden voor bedrijven: investeringen, het doen van overnames, de inkoop van eigen aandelen of het uitkeren van dividend. Stuk-voor-stuk zijn dit alternatieven die voor aandeelhouders gunstig uitpakken.
Maar ook beleggers zelf, met de koersdalingen van de afgelopen jaren nog vers in het geheugen, houden momenteel enorme cashreserves aan. Nog altijd hebben zij de weg naar de aandelenmarkt niet teruggevonden. De sterke risicoaversie blijkt ook uit de uiterst lage rentevergoedingen die beleggers momenteel blijkbaar accepteren van Amerikaanse, Duitse of Nederlandse staatsobligaties.
Wellicht aardig om te weten: de Nederlandse staatschuld bedraagt circa EUR 380 miljard. Elke tiende procent minder rente die beleggers bereid zijn te accepteren scheelt de Nederlandse overheid zo'n EUR 380 miljoen aan rentelasten per jaar. Maar omgekeerd geldt dit natuurlijk ook.
REDEN 6: Systeem van de vrije markt
De achterliggende verklaring voor de steeds hogere welvaart en op termijn stijgende aandelenkoersen is het systeem van de vrije markt. In de woorden van Warren Buffett is het dit systeem dat het menselijk potentieel 'gestimuleerd en ontketend' heeft. En Buffett noch wijzelf zien geen enkele aanwijzing die er op duidt dat dit menselijk potentieel reeds ten volle is benut.
Ten tijde van zijn aandeelhoudersvergadering begin mei stelde Buffett dat vanwege het systeem van de vrije markt toekomstige generaties in betere omstandigheden zullen leven dan in het verleden ooit het geval is geweest. Hij stelt: "Wanneer ikzelf in de geschiedenis een moment van geboorte zou mogen uitkiezen, dan zou mijn keuze zonder enige twijfel vandaag zijn."
Ondanks de somberheid onder beleggers over de ontwikkelingen op de aandelenmarkten lijkt de actuele uitgangssituatie helemaal niet zo onaantrekkelijk te zijn. Pas wanneer algeheel optimisme hoogtij viert is het verstandig om als belegger voorzichtiger te worden. Maar zover is het nu nog lang niet.
Ondanks de algehele somberheid van dit moment en het feit dat de meeste aandelenbeurzen dit jaar nog in de rode cijfers noteren, zien wij de komende jaren zelf redelijk optimistisch tegemoet. Hieronder zes redenen waarom enig optimisme wellicht niet geheel misplaatst is...
REDEN 1: Aandelen stijgen op termijn
Misschien wat flauw, maar op termijn neemt de waarde van een goed gespreide aandelenportefeuille simpelweg toe. Gemiddeld een procent of 7 per jaar. Op langere termijn zijn aandelen dan ook de best denkbare beleggingscategorie.
Toegegeven, op korte termijn kunnen aandelen flink in koers fluctueren. En dalen ze soms ook fors. Maar wie speculeert op koersdalingen heeft in ieder geval op termijn de kansen tegen zich.
REDEN 2: Waarderingen zijn aantrekkelijk
Sterk oplopende winsten bij bedrijven enerzijds en wat lagere koersniveaus anderzijds zorgen ervoor dat de waarderingniveaus van aandelen fors zijn gedaald. Inmiddels liggen de koers/winst-verhoudingen bij heel wat kwaliteitsbedrijven op niveaus die we sinds de jaren '70 niet meer hebben gezien.
Enkele voorbeelden? Voor Exxon Mobil geldt een waardering van 8,5 keer de winst voor komend jaar. En voor Microsoft en Wal-Mart gelden waarderingen van respectievelijk 10,5 en 11,1 keer de winst. De waarderingen van kwaliteitsbedrijven als deze zullen niet altijd maar blijven dalen.
REDEN 3: Herstel wereldeconomie zet zich door
Het herstel van de wereldeconomie zet zich gewoon door. Afgelopen week nog maakte het IMF bekend haar groeiramingen voor de wereldeconomie op te hogen van 4,2 naar 4,6%. En voor volgend jaar wordt met 4,3% opnieuw een mooie groei verwacht.
Voor de Verenigde Staten wordt nu uitgegaan van 3,3% (was 3,1%) groei, voor China wordt gerekend op 10,5% (was 10%) en voor India wordt voor dit jaar uitgegaan van een groei van 9,4% (was 8,6%). De ongewijzigde verwachting van 1% economische groei voor Europa steekt hier overigens wat mager bij af.
REDEN 4: Alternatieven relatief duur
Voor 's werelds belangrijkste beursindex, de Amerikaanse S&P 500, geldt dat de Earnings Yield nu zo'n 8% bedraagt. De Earnings Yield kunt u voor het gemak vergelijken met het omgekeerde van de koers/winst-verhouding.
Ter vergelijking: op Amerikaanse staatsobligaties met een looptijd van 10 jaar ontvangen beleggers momenteel een rendement van 3%. Het verschil tussen beide van 5% is uitzonderlijk groot en geeft aan hoe risico-avers beleggers momenteel zijn.
Maar wanneer andere beleggers aandelen massaal links laten liggen is dat vaak, op termijn bezien, een aantrekkelijk moment om zelf wel aandelen aan te schaffen. Wanneer in het verleden de risicopremie op aandelen 5% bedroeg, kwam het rendement in de volgende 12 maanden gemiddeld uit op 26,7%. Rendementen uit het verleden bieden uiteraard geen garantie, maar toch...
REDEN 5: Bergen met cash...
Op het risico af wat in herhaling te vervallen vergeleken met wat we al eerder gesteld hebben geldt dat zowel bedrijven als beleggers momenteel over enorme cashposities beschikken.
Mogelijkheden voor bedrijven: investeringen, het doen van overnames, de inkoop van eigen aandelen of het uitkeren van dividend. Stuk-voor-stuk zijn dit alternatieven die voor aandeelhouders gunstig uitpakken.
Maar ook beleggers zelf, met de koersdalingen van de afgelopen jaren nog vers in het geheugen, houden momenteel enorme cashreserves aan. Nog altijd hebben zij de weg naar de aandelenmarkt niet teruggevonden. De sterke risicoaversie blijkt ook uit de uiterst lage rentevergoedingen die beleggers momenteel blijkbaar accepteren van Amerikaanse, Duitse of Nederlandse staatsobligaties.
Wellicht aardig om te weten: de Nederlandse staatschuld bedraagt circa EUR 380 miljard. Elke tiende procent minder rente die beleggers bereid zijn te accepteren scheelt de Nederlandse overheid zo'n EUR 380 miljoen aan rentelasten per jaar. Maar omgekeerd geldt dit natuurlijk ook.
REDEN 6: Systeem van de vrije markt
De achterliggende verklaring voor de steeds hogere welvaart en op termijn stijgende aandelenkoersen is het systeem van de vrije markt. In de woorden van Warren Buffett is het dit systeem dat het menselijk potentieel 'gestimuleerd en ontketend' heeft. En Buffett noch wijzelf zien geen enkele aanwijzing die er op duidt dat dit menselijk potentieel reeds ten volle is benut.
Ten tijde van zijn aandeelhoudersvergadering begin mei stelde Buffett dat vanwege het systeem van de vrije markt toekomstige generaties in betere omstandigheden zullen leven dan in het verleden ooit het geval is geweest. Hij stelt: "Wanneer ikzelf in de geschiedenis een moment van geboorte zou mogen uitkiezen, dan zou mijn keuze zonder enige twijfel vandaag zijn."
Ondanks de somberheid onder beleggers over de ontwikkelingen op de aandelenmarkten lijkt de actuele uitgangssituatie helemaal niet zo onaantrekkelijk te zijn. Pas wanneer algeheel optimisme hoogtij viert is het verstandig om als belegger voorzichtiger te worden. Maar zover is het nu nog lang niet.
Monday, July 5, 2010
Is BP nu een koopje?
Een mooi stukje van Hendrik Oude Nijhuis waarom je juist nu BP te kopen.
Zoals u wel bekend voltrekt zich momenteel in de Golf van Mexico een van de grootste olierampen ooit. Op anderhalve kilometer diepte stromen dagelijks nog altijd grote hoeveelheden olie de zee in. Oliemaatschappij BP weet echter wel steeds meer van die olie op te vangen. En verwacht wordt dat de lekken omstreeks augustus definitief gedicht kunnen worden.
Naast alle milieuschade is ook de financiële schade aanzienlijk. Met name Engelse pensioenfondsen lijden onder de koersdalingen van het aandeel BP. In drie maanden tijd verloor het aandeel de helft van haar waarde. Daarmee ging voor US $ 90 miljard aan beurswaarde in rook op. Doet zich nu wellicht een aantrekkelijke koopgelegenheid voor?
Parallel met begin 2009
Wellicht herinnert u zich de economische situatie van begin 2009 nog. De Westerse financiële wereld leek aan de rand van de afgrond te staan en aandelenkoersen zakten toen vrijwel dagelijks verder weg. De economische cijfers waren slecht. De kranten kopten met dikke letters over een aanstaande depressie en wanneer economisch herstel zou inzetten was volstrekt onbekend. Achteraf gezien was dat een prima moment om aandelen aan te schaffen.
Bij BP lijkt de situatie nu vergelijkbaar. De paniek onder beleggers is compleet en analisten verlagen massaal hun kredietbeoordelingen. Een enkeling meent zelfs dat BP over enkele maanden niet meer zal bestaan. En zonder een enquête te houden durven we zelf wel te stellen dat BP momenteel een hoge plek zal bezetten in het lijstje met 's werelds meest gehate bedrijven van dit moment.
Schatting van de kosten
Aan reparatie- en opruimkosten is BP inmiddels een paar miljard dollar kwijt. Die schoonmaakkosten zullen gegarandeerd ook nog verder oplopen. En vervolgens wachten dan nog allerlei schadeclaims en boetes. Waarschijnlijk dat de totale kosten in de tientallen miljarden zullen lopen. Bank of America rekent op US $ 26 miljard, Goldman Sachs gaat uit van US $ 33 miljard en Credit Suisse becijfert de kosten op US $ 37 miljard.
Maar vele media vergeten bij het vermelden van dergelijke bedragen twee belangrijke nuances te maken. Allereerst mag BP in de media dan wel geslachtofferd zijn, ook andere bedrijven lijkt blaam te treffen. Denkt u in dit geval onder andere aan Halliburton, Cameron International en Transocean. Vermoedelijk dat zij ook voor een deel van de schadevergoedingen aansprakelijk zullen worden gesteld.
Het tweede punt, eigenlijk ook de belangrijkste, is dat BP de kosten van het opruimen, de schadeclaims en de boetes niet ineens zal hoeven te voldoen. In het bijzonder voor de schadeclaims en de boetes, en deze vormen veruit het grootste deel van de kosten, geldt dat dit een proces van vele, vele jaren wordt. Ter illustratie: Exxon Mobil kreeg pas in 2008 een boete van het Amerikaanse hooggerechtshof opgelegd voor de olieramp met de Exxon Valdez, nabij Alaska. Bijna 20 jaar na het voltrekken van die ramp zelf.
Enorme cashflow
Waarom wij zo benadrukken dat BP het geluk heeft dat de enorme bedragen uitgesmeerd over vele jaren betaald zullen moeten worden? In de tussentijd kan BP dan namelijk beginnen de benodigde cashgelden bijeen te sprokkelen. En een echt probleem hoeft dat niet eens te zijn: BP is na Gazprom, Exxon Mobil en Royal Dutch Shell (Koninklijke Olie) het meest winstgevende bedrijf ter wereld.
Afgelopen jaar alleen al boekte BP een winst van ruim US $ 20 miljard. En dat was vanwege de recessie nog een vrij matig jaar. Maar uiteraard geldt dat schadevergoedingen niet betaald worden uit de winst NA belastingen maar uit de winst VOOR belastingen. En dat scheelt flink.
Enkel voor dit jaar wordt de winst voor belastingen bij BP geraamd op US $ 34 miljard. Zelfs wanneer de uiteindelijke kosten in de loop der jaren het dubbele van de huidige ramingen mochten bedragen is dit vanwege de ijzersterke cashflow - financieel gezien - nog altijd geen onoverkomelijk probleem.
Koopkans?
Sommige beleggers vrezen dat overheden BP wellicht van toekomstige projecten zullen uitsluiten. En dat haar reputatie inmiddels onherstelbaar beschadigd is. Onze inschatting is dat dit, overeenkomstig eerdere olierampen, uiteindelijk zal blijken mee te vallen. En dat zich momenteel voor beleggers die tegen de stroom in durven te gaan inderdaad een mogelijk interessante koopkans voordoet.
Plakken we simpelweg een alleszins bescheiden waardering van acht keer de winst op de voor volgend jaar verwachte winst (US $ 7,20 per aandeel) dan vertaalt zich dit in een koersdoel van US $ 58,-. Dat is het dubbele van de huidige koers. BP mag voorlopig dan nog wel een tijdlang zware tegenwind kennen, op een waardering van slechts vier keer de verwachte winst lijkt het aandeel BP in onze visie simpelweg te goedkoop.
Zoals u wel bekend voltrekt zich momenteel in de Golf van Mexico een van de grootste olierampen ooit. Op anderhalve kilometer diepte stromen dagelijks nog altijd grote hoeveelheden olie de zee in. Oliemaatschappij BP weet echter wel steeds meer van die olie op te vangen. En verwacht wordt dat de lekken omstreeks augustus definitief gedicht kunnen worden.
Naast alle milieuschade is ook de financiële schade aanzienlijk. Met name Engelse pensioenfondsen lijden onder de koersdalingen van het aandeel BP. In drie maanden tijd verloor het aandeel de helft van haar waarde. Daarmee ging voor US $ 90 miljard aan beurswaarde in rook op. Doet zich nu wellicht een aantrekkelijke koopgelegenheid voor?
Parallel met begin 2009
Wellicht herinnert u zich de economische situatie van begin 2009 nog. De Westerse financiële wereld leek aan de rand van de afgrond te staan en aandelenkoersen zakten toen vrijwel dagelijks verder weg. De economische cijfers waren slecht. De kranten kopten met dikke letters over een aanstaande depressie en wanneer economisch herstel zou inzetten was volstrekt onbekend. Achteraf gezien was dat een prima moment om aandelen aan te schaffen.
Bij BP lijkt de situatie nu vergelijkbaar. De paniek onder beleggers is compleet en analisten verlagen massaal hun kredietbeoordelingen. Een enkeling meent zelfs dat BP over enkele maanden niet meer zal bestaan. En zonder een enquête te houden durven we zelf wel te stellen dat BP momenteel een hoge plek zal bezetten in het lijstje met 's werelds meest gehate bedrijven van dit moment.
Schatting van de kosten
Aan reparatie- en opruimkosten is BP inmiddels een paar miljard dollar kwijt. Die schoonmaakkosten zullen gegarandeerd ook nog verder oplopen. En vervolgens wachten dan nog allerlei schadeclaims en boetes. Waarschijnlijk dat de totale kosten in de tientallen miljarden zullen lopen. Bank of America rekent op US $ 26 miljard, Goldman Sachs gaat uit van US $ 33 miljard en Credit Suisse becijfert de kosten op US $ 37 miljard.
Maar vele media vergeten bij het vermelden van dergelijke bedragen twee belangrijke nuances te maken. Allereerst mag BP in de media dan wel geslachtofferd zijn, ook andere bedrijven lijkt blaam te treffen. Denkt u in dit geval onder andere aan Halliburton, Cameron International en Transocean. Vermoedelijk dat zij ook voor een deel van de schadevergoedingen aansprakelijk zullen worden gesteld.
Het tweede punt, eigenlijk ook de belangrijkste, is dat BP de kosten van het opruimen, de schadeclaims en de boetes niet ineens zal hoeven te voldoen. In het bijzonder voor de schadeclaims en de boetes, en deze vormen veruit het grootste deel van de kosten, geldt dat dit een proces van vele, vele jaren wordt. Ter illustratie: Exxon Mobil kreeg pas in 2008 een boete van het Amerikaanse hooggerechtshof opgelegd voor de olieramp met de Exxon Valdez, nabij Alaska. Bijna 20 jaar na het voltrekken van die ramp zelf.
Enorme cashflow
Waarom wij zo benadrukken dat BP het geluk heeft dat de enorme bedragen uitgesmeerd over vele jaren betaald zullen moeten worden? In de tussentijd kan BP dan namelijk beginnen de benodigde cashgelden bijeen te sprokkelen. En een echt probleem hoeft dat niet eens te zijn: BP is na Gazprom, Exxon Mobil en Royal Dutch Shell (Koninklijke Olie) het meest winstgevende bedrijf ter wereld.
Afgelopen jaar alleen al boekte BP een winst van ruim US $ 20 miljard. En dat was vanwege de recessie nog een vrij matig jaar. Maar uiteraard geldt dat schadevergoedingen niet betaald worden uit de winst NA belastingen maar uit de winst VOOR belastingen. En dat scheelt flink.
Enkel voor dit jaar wordt de winst voor belastingen bij BP geraamd op US $ 34 miljard. Zelfs wanneer de uiteindelijke kosten in de loop der jaren het dubbele van de huidige ramingen mochten bedragen is dit vanwege de ijzersterke cashflow - financieel gezien - nog altijd geen onoverkomelijk probleem.
Koopkans?
Sommige beleggers vrezen dat overheden BP wellicht van toekomstige projecten zullen uitsluiten. En dat haar reputatie inmiddels onherstelbaar beschadigd is. Onze inschatting is dat dit, overeenkomstig eerdere olierampen, uiteindelijk zal blijken mee te vallen. En dat zich momenteel voor beleggers die tegen de stroom in durven te gaan inderdaad een mogelijk interessante koopkans voordoet.
Plakken we simpelweg een alleszins bescheiden waardering van acht keer de winst op de voor volgend jaar verwachte winst (US $ 7,20 per aandeel) dan vertaalt zich dit in een koersdoel van US $ 58,-. Dat is het dubbele van de huidige koers. BP mag voorlopig dan nog wel een tijdlang zware tegenwind kennen, op een waardering van slechts vier keer de verwachte winst lijkt het aandeel BP in onze visie simpelweg te goedkoop.
Wednesday, June 16, 2010
Beurswijsheden lucratief. Maar voor wie?
Te pas en te onpas worden beleggers geconfronteerd met allerhande 'beleggingswijsheden'. In dit bericht nemen we enkele van de wat meer bekende ter hand. En kijken we hoe het rendement van een fictieve belegger - laten we hem Hans noemen - die belegt aan de hand van dergelijke wijsheden het afgelopen jaar zou hebben uitgepakt...
"De vijf eerste dagen van januari bepalen het jaar"
Het is woensdag 31 december 2008. Oudejaarsdag. De AEX noteert op een stand van 246 punten. Daarmee heeft de AEX een dramatisch slecht jaar achter de rug: in 2008 daalde de AEX met maar liefst 52%. Opmerkelijk is dan ook dat onze fictieve belegger Hans juist net nu besloten heeft met beleggen te beginnen. En zo nog opmerkelijker is zijn strategie: Hans belegt simpelweg aan de hand van de meest bekende beleggingswijsheden.
Of direct al aandelen gekocht moeten worden? Dat zal spoedig blijken. Immers, een bekende beleggingswijsheid stelt dat het koersverloop van de vijf eerste handelsdagen van het jaar indicatief is voor de rest van het jaar. Stijgen aandelen in de eerste vijf handelsdagen, dan mag ook voor de rest van het jaar een stijging verwacht worden. Zo is de gedachte althans. En na de vijf eerste handelsdagen van 2009 staat de AEX met een stand van 263 punten inderdaad hoger. Voor Hans voldoende reden om dan meteen vol in aandelen te stappen.
"Als je geschoren wordt, kan je maar beter stil zitten"
Van beginnersgeluk is weinig sprake want vrijwel direct daarna zet een daling in. De AEX weet de maand januari nog af te sluiten met een minieme winst, de meeste andere effectenbeurzen boeken flinke verliezen. Maar ondanks de koersverliezen voor Hans verkoopt hij zijn aandelen niet, immers: "Als je geschoren wordt, kan je maar beter stil zitten."
Na een zeer slechte februarimaand, treedt in maart 2009 eindelijk het herstel in. In april vervolgens weet de AEX zelfs bijna 11% koerswinst te boeken. April 2009 wordt door de AEX uiteindelijk afgesloten op een niveau van 240 punten. Het koersverlies voor Hans bedraagt nu nog circa 8%. Hij kocht zijn aandelen immers op een AEX-niveau van 263 punten. Maar zonder enige twijfel verkoopt hij nu heel zijn portefeuille, want zo stelt een bekende beleggingswijsheid: "Sell in May and go away, but remember to be back in September."
Op 1 september is Hans dan ook terug, om direct weer aandelen te kopen. De AEX noteert dan 296 punten. In de anderhalve maand die volgt stijgt de AEX circa 10%. Hans heeft hiermee niet alleen het volledige verlies van eerder dat jaar gecompenseerd maar staats zelfs op een procentje winst. Reden genoeg voor hem om tot verkoop over te gaan, want: "Van winst nemen is immers nog nooit iemand armer geworden."
De AEX sluit 2009 uiteindelijk af op een stand van 335 punten. Daarmee bedraagt het jaarresultaat (exclusief dividend) ruim 36%, waarmee 2009 een bijzonder positief beursjaar gebleken is. En Hans? Die realiseerde slechts 1% winst. Niet verwonderlijk dan ook dat hij zich afvraagt hoe wijs het is al die beurswijsheden op te volgen...
Conclusie
Uiteraard snappen wij ook wel dat een periode van één jaar alles behalve voldoende is om allerlei zogeheten beleggingswijsheden op statistisch significante wijze te kunnen weerleggen. Dit neemt niet weg dat vele van deze vaak verkondigde wijsheden vrijwel haaks op elkaar staan. Met andere woorden: er zijn altijd wel beleggingswijsheden aan te wijzen die met de wijsheid van achteraf juist zouden zijn gebleken.
In een gemiddeld beursjaar stijgen aandelen een procent of 7. En op een bijzonder goede beursdag soms al 3% of meer. Door op basis van bepaalde beleggingswijsheden soms geheel uit aandelen te gaan loopt u dus ook het risico deze uitzonderlijk goede beursdagen te missen. Met het gevolg dat uw rendement een heel stuk lager uitpakt. Zoals ook Hans ondervonden heeft.
Besluit u echter toch zo nu en dan uit aandelen te gaan dan dient u tevens correct te 'timen' wanneer dan wel weer wel in aandelen te beleggen. Beide keren mag u uiteraard opdraaien voor de transactiekosten. Het zijn dan ook anders dan wellicht verondersteld vrijwel nooit de gewone, particuliere beleggers voor wie allerhande tegenstrijdige beurswijsheden lucratief zijn. Maar juist banken en effectenbrokers profiteren van alle extra transacties van beleggers die door zogeheten beleggingswijsheden op een dwaalspoor gebracht zijn. Geheel onafhankelijk van het al dan niet correct blijken ervan...
"De vijf eerste dagen van januari bepalen het jaar"
Het is woensdag 31 december 2008. Oudejaarsdag. De AEX noteert op een stand van 246 punten. Daarmee heeft de AEX een dramatisch slecht jaar achter de rug: in 2008 daalde de AEX met maar liefst 52%. Opmerkelijk is dan ook dat onze fictieve belegger Hans juist net nu besloten heeft met beleggen te beginnen. En zo nog opmerkelijker is zijn strategie: Hans belegt simpelweg aan de hand van de meest bekende beleggingswijsheden.
Of direct al aandelen gekocht moeten worden? Dat zal spoedig blijken. Immers, een bekende beleggingswijsheid stelt dat het koersverloop van de vijf eerste handelsdagen van het jaar indicatief is voor de rest van het jaar. Stijgen aandelen in de eerste vijf handelsdagen, dan mag ook voor de rest van het jaar een stijging verwacht worden. Zo is de gedachte althans. En na de vijf eerste handelsdagen van 2009 staat de AEX met een stand van 263 punten inderdaad hoger. Voor Hans voldoende reden om dan meteen vol in aandelen te stappen.
"Als je geschoren wordt, kan je maar beter stil zitten"
Van beginnersgeluk is weinig sprake want vrijwel direct daarna zet een daling in. De AEX weet de maand januari nog af te sluiten met een minieme winst, de meeste andere effectenbeurzen boeken flinke verliezen. Maar ondanks de koersverliezen voor Hans verkoopt hij zijn aandelen niet, immers: "Als je geschoren wordt, kan je maar beter stil zitten."
Na een zeer slechte februarimaand, treedt in maart 2009 eindelijk het herstel in. In april vervolgens weet de AEX zelfs bijna 11% koerswinst te boeken. April 2009 wordt door de AEX uiteindelijk afgesloten op een niveau van 240 punten. Het koersverlies voor Hans bedraagt nu nog circa 8%. Hij kocht zijn aandelen immers op een AEX-niveau van 263 punten. Maar zonder enige twijfel verkoopt hij nu heel zijn portefeuille, want zo stelt een bekende beleggingswijsheid: "Sell in May and go away, but remember to be back in September."
Op 1 september is Hans dan ook terug, om direct weer aandelen te kopen. De AEX noteert dan 296 punten. In de anderhalve maand die volgt stijgt de AEX circa 10%. Hans heeft hiermee niet alleen het volledige verlies van eerder dat jaar gecompenseerd maar staats zelfs op een procentje winst. Reden genoeg voor hem om tot verkoop over te gaan, want: "Van winst nemen is immers nog nooit iemand armer geworden."
De AEX sluit 2009 uiteindelijk af op een stand van 335 punten. Daarmee bedraagt het jaarresultaat (exclusief dividend) ruim 36%, waarmee 2009 een bijzonder positief beursjaar gebleken is. En Hans? Die realiseerde slechts 1% winst. Niet verwonderlijk dan ook dat hij zich afvraagt hoe wijs het is al die beurswijsheden op te volgen...
Conclusie
Uiteraard snappen wij ook wel dat een periode van één jaar alles behalve voldoende is om allerlei zogeheten beleggingswijsheden op statistisch significante wijze te kunnen weerleggen. Dit neemt niet weg dat vele van deze vaak verkondigde wijsheden vrijwel haaks op elkaar staan. Met andere woorden: er zijn altijd wel beleggingswijsheden aan te wijzen die met de wijsheid van achteraf juist zouden zijn gebleken.
In een gemiddeld beursjaar stijgen aandelen een procent of 7. En op een bijzonder goede beursdag soms al 3% of meer. Door op basis van bepaalde beleggingswijsheden soms geheel uit aandelen te gaan loopt u dus ook het risico deze uitzonderlijk goede beursdagen te missen. Met het gevolg dat uw rendement een heel stuk lager uitpakt. Zoals ook Hans ondervonden heeft.
Besluit u echter toch zo nu en dan uit aandelen te gaan dan dient u tevens correct te 'timen' wanneer dan wel weer wel in aandelen te beleggen. Beide keren mag u uiteraard opdraaien voor de transactiekosten. Het zijn dan ook anders dan wellicht verondersteld vrijwel nooit de gewone, particuliere beleggers voor wie allerhande tegenstrijdige beurswijsheden lucratief zijn. Maar juist banken en effectenbrokers profiteren van alle extra transacties van beleggers die door zogeheten beleggingswijsheden op een dwaalspoor gebracht zijn. Geheel onafhankelijk van het al dan niet correct blijken ervan...
Subscribe to:
Comments (Atom)
