Dit is nog een bericht van augustus, maar oh zo van belang! China verminderd zijn positie in Amerikaans staatspapier en als Japan en Groot Brittannië volgen heb je de poppen aan het dansen. Daarop is het nog wachten!
china-money-examineChina heeft in juni de omvang van zijn positie in Amerikaans staatspapier opnieuw verlaagd, terwijl het land meer staatspapier in Japanse Yen en Britse pond heeft gekocht. Dat heeft het Amerikaanse ministerie van Financiën bekend gemaakt.
De positie in Amerikaanse Treasuries werd door China met 24 miljard dollar verminderd tot 843,7 miljard dollar - een daling van 2,7 procent. In totaal houdt China nu meer dan 4.000 miljard dollar aan buitenlands staatsobligaties aan. Dat is een toename van 55,6 miljard dollar, ofwel 1,2 procent.
De markten kijken met argusogen naar de positie van China in Amerikaans staatspapier, nu Washington onvangrijke tekorten moet financiëren. Een groot deel van staatsobligaties en ander schuldpapier moet worden opgenomen door buitenlandse investeerders.
Als de bereidheid afneemt om schuldpapier in dollars te kopen, dan moet de rente omhoog. Vooralsnog is dat niet aan de orde, omdat veel institutionele en particuliere beleggers het Amerikaanse staatspapier nog altijd als een veilige haven zien.
De Amerikaanse centrale bank heeft het belangrijkste rentetarief op 0,25 procent staan, in een poging de economie te stimuleren. Ook helpt een laag rentetarief de Amerikaanse overheid om de 13.300 miljard dollar grote schuld te financiëren.
Japan, dat na China, de grootste buitenlandse bezitter van Amerikaans staatspapier is, kocht in juni juist voor 16,9 miljard dollar aan Amerikaans schuldpapier bij. Daarmee kwam haar totale bezit op 603,6 miljard dollar, Groot Brittannië volgt met 362 miljard dollar.
Analisten denken dat de dollar de komende periode een opmars zal maken, vanwege de economische onzekerheid. Veel beleggers beschouwen de dollar nog altijd als een veilige haven.
Showing posts with label VS. Show all posts
Showing posts with label VS. Show all posts
Thursday, September 9, 2010
Wednesday, September 8, 2010
'VS kunnen enkel worden gered door iets met de omvang van WO II'
Dat de Amerikaanse economie er droevig voor staat wisten we al, maar het onderstaande bericht van expres maak dat nog een s duidelijk door de W II erbij te halen.
Nobelprijswinnaar Paul Krugman geeft in zijn laatste opiniestuk in de New York Times een goede samenvatting van zijn visie op de huidige economische en politieke situatie in de Verenigde Staten. Spijtig genoeg zijn de parallellen tussen vandaag en 1938 frappant, concludeert hij.
Vandaag is de situatie als volgt: de Amerikaanse economie is verlamd door de financiële crisis. De president heeft de schade weten te beperken, maar uiteindelijk was hij te voorzichtig en blijft de werkloosheid rampzalig hoog. Het is duidelijk dat meer actie vereist is, maar het volk heeft zich van de regering afgekeerd en wil de Democraten bij de tussentijdse verkiezingen van november een enorme nederlaag toedienen .
In 1938 was FDR (Franklin Delano Roosevelt) de president en die luisterde eveneens goed naar wat de ‘haviken van het begrotingstekort hem vertelden’. Toen ook hij er niet in slaagde om de economie te redden, kon hij evenmin op voldoende steun bij het volk rekenen om nieuwe stimulusmaatregelen door te voeren. Het enige wat hem redde was... de oorlog.
Vanuit economisch oogpunt was de Tweede Wereldoorlog bovenal een 'door begrotingstekorten gefinancierde uitbarsting van overheidsuitgaven' en dat op een schaal die onder andere omstandigheden onmogelijk zou kunnen worden goedgekeurd. Tijdens de oorlog zou de Amerikaanse regering een bedrag lenen dat dubbel zo groot was als het Amerikaanse bbp van 1940- ruwweg het equivalent van 30 biljoen dollar vandaag.
Krugman schrijft dat hij uiteraard niet wil dat de VS aan wie dan ook de oorlog verklaart, wel dat Amerika iets ‘groots’ moet doen, wil het de economie nog redden.
Nobelprijswinnaar Paul Krugman geeft in zijn laatste opiniestuk in de New York Times een goede samenvatting van zijn visie op de huidige economische en politieke situatie in de Verenigde Staten. Spijtig genoeg zijn de parallellen tussen vandaag en 1938 frappant, concludeert hij.
Vandaag is de situatie als volgt: de Amerikaanse economie is verlamd door de financiële crisis. De president heeft de schade weten te beperken, maar uiteindelijk was hij te voorzichtig en blijft de werkloosheid rampzalig hoog. Het is duidelijk dat meer actie vereist is, maar het volk heeft zich van de regering afgekeerd en wil de Democraten bij de tussentijdse verkiezingen van november een enorme nederlaag toedienen .
In 1938 was FDR (Franklin Delano Roosevelt) de president en die luisterde eveneens goed naar wat de ‘haviken van het begrotingstekort hem vertelden’. Toen ook hij er niet in slaagde om de economie te redden, kon hij evenmin op voldoende steun bij het volk rekenen om nieuwe stimulusmaatregelen door te voeren. Het enige wat hem redde was... de oorlog.
Vanuit economisch oogpunt was de Tweede Wereldoorlog bovenal een 'door begrotingstekorten gefinancierde uitbarsting van overheidsuitgaven' en dat op een schaal die onder andere omstandigheden onmogelijk zou kunnen worden goedgekeurd. Tijdens de oorlog zou de Amerikaanse regering een bedrag lenen dat dubbel zo groot was als het Amerikaanse bbp van 1940- ruwweg het equivalent van 30 biljoen dollar vandaag.
Krugman schrijft dat hij uiteraard niet wil dat de VS aan wie dan ook de oorlog verklaart, wel dat Amerika iets ‘groots’ moet doen, wil het de economie nog redden.
Subscribe to:
Comments (Atom)
